عمل سزارین

عمل سزارین عملیاتی است که در آن پزشکان نوزاد را از طریق برش در شکم خارج می‌کنند. بنابراین، کودک از طریق دهانه رحم و واژن، مانند زایمان خود به خود، متولد نمی‌شود، بلکه از طریق دیواره شکم به دنیا می‌آید. بیشتر زنانی که کودک خود را از طریق عمل سزارین به دنیا می‌آورند یک سزارین برنامه ریزی شده دارند. اغلب دلایل پزشکی برای این در دوران بارداری وجود دارد. گاهی اوقات فقط در بیمارستان است که کشف می‌شود که بهتر است یک سزارین بدون برنامه‌ریزی انجام شود که سپس به روشی مشابه با یک مداخله برنامه ریزی شده انجام می‌شود. اما در برخی موارد، پزشکان مجبورند عمل سزارین را خیلی خود به خود و سریع انجام دهند، زیرا عوارض به طور ناگهانی در طول فرآیند زایمان رخ می‌دهد. چنین موردی به «سزارین اورژانسی» معروف است. با این حال، این به ندرت پیش می‌آید.

عمل سزارین همیشه از نظر پزشکی ضروری است زمانی که معلوم باشد، که زایمان خود به خود برای شما، کودک یا هر دوی شما امکان‌پذیر نیست. به عنوان مثال، اگر یک زایمان خود به خود بسیار خطرناک باشد و حتی ممکن است خطری برای زندگی وجود داشته باشد. یک دلیل ممکن است این باشد که موقعیت کودک عرضی است یا جفت دهانه رحم را مسدود کرده باشد. گاهی اوقات کودک آنقدر بزرگ است که این خطر وجود دارد که به درستی به کانال زایمان نچرخد. تخمین زده می‌شود که عمل سزارین از هر ۱۰۰ زایمان تنها در ۱۰ تا ۱۵ زایمان از نظر پزشکی ضروری است. با این حال، در بسیاری از کشورها تقریباً هر یک سوم کودک به این شکل به دنیا می‌آیند. شایع‌ترین سبب برای یک عمل سزارین در آلمان در صورتی است که کودک در وضعیت بریچ قرار داشته باشد یا در صورتیکه بارداری چند‌قلو باشد. در اصل، تصمیم برای یا علیه زایمان از طریق عمل سزارین همیشه به مورد فردی بستگی دارد. بنابراین، بستگی زیادی به این دارد که پزشک شما بارداری شما را چگونه ارزیابی می‌کند.

بسیاری از عمل‌های سزارین از هفته ۳۹ بارداری برنامه ریزی می‌شوند. بیمارستان‌های زایمان می‌خواهند در آرامش برای عمل جراحی آماده شوند و در عین حال منتظر بمانند تا نوزاد تا حد امکان رشد کند. عمل سزارین برنامه ریزی شده معمولاً تحت بیهوشی جزئی انجام می‌شود. شما بیدار خواهید ماند و فقط نیمه پایینی بدن شما بی‌حس می‌شود. همچنین فشار کمتری بر شما و کودک‌تان نسبت به بیهوشی عمومی وارد می‌کند. به کمرتان یک سرنگ زده می‌شود. بعد از حدود بیست دقیقه، هیچ دردی از شکم به پایین احساس نخواهید کرد. سپس پزشک برشی به طول حدود هشت تا دوازده سانتی‌متر در قسمت پایین شکم و درست بالای خط موی ناحیه تناسلی می‌کشد. به این ترتیب می‌توان نوزاد را به سرعت به دنیا آورد. این مداخله معمولاً نیم ساعت تا یک ساعت طول می‌کشد. در این فرآیند، جفت نیز برداشته می‌شود. پس از آن، معمولاً باید چند روز در بیمارستان بمانید. مانند زایمان خود به خودی، شخصی که در طول زایمان شما را همراهی می‌کند می‌تواند در یک سزارین برنامه ریزی شده حضور داشته باشد. اگر تنها در هنگام زایمان مشخص شود که عمل سزارین مفید است و هنوز خطر فوری وجود ندارد، آن را سزارین برنامه ریزی نشده می‌نامند. این عمل مانند یک سزارین برنامه ریزی شده انجام می‌شود و همچنین می‌تواند تحت بیهوشی جزئی انجام شود.

اگر در هنگام زایمان خود به خودی یک وضعیت تهدید کننده زندگی برای شما یا کودک‌تان ایجاد شود، ممکن است یک عمل سزارین اورژانسی ضروری باشد. این اغلب به دلیل تغییرات در ضربان قلب کودک یا عدم پیشرفت در زایمان است. روش عمل سزارین اورژانسی شبیه یک عمل سزارین برنامه ریزی شده است. با این حال، سه تفاوت مهم وجود دارند. عمل سزارین اورژانسی بیشتر تحت بی‌هوشی عمومی قرار می‌گیرد. تأثیر داروی این بی‌هوشی بسیار سریع‌تر از بی‌هوشی موضعی است. بنابراین، پزشک می‌تواند عملیات را سریع‌تر شروع کند. با این حال، داروهای بیهوشی عمومی می‌توانند به گردش خون کودک وارد شوند. اين برای کودک خوب نیست. بنابراین، پزشک سعی می‌کند بی‌هوشی را تا حد ممکن کوتاه نگه‌دارد. دوم این است که در عمل سزارین اورژانسی جراحات و خون‌ریزی بیشتر از عمل سزارین برنامه ریزی شده رخ می‌دهد. تفاوت سوم این است که شخصی که در هنگام زایمان شما را همراهی می‌کند در عمل سزارین اورژانسی اجازه حضور ندارد. بايد اتاق را ترک کند و بيرون منتظر بماند.

برخی از زنان که از طریق عمل سزارین اورژانسی زایمان کرده‌اند از این واقعیت رنج می‌برند که آنها به طور طبیعی کودک‌شان را به دنیا نیاوردند. به عنوان مثال، آنها احساس می‌کنند که زایمان را به روش طبیعی انجام نداده‌اند یا اینکه زایمان واقعی نداشته‌‌اند. اما تولد هر نوزاد یک رویداد خاصی است. عمل سزارین یک شکست نیست. مهم‌ترین چیز این است که شما و کودک‌تان سالم هستید. برای برخی از مادران، ترس آنها قبل از عمل سزارین اورژانسی نیز یک تجربه بدی است. دیگران احساس می‌کنند که نمی‌توانند با کودک خود ارتباط صحیح برقرار کنند، زیرا هنگام زایمان نوزاد هوشیار نبودند. اگر چنین افکار و احساسات شما را ناراحت می‌کنند، می‌توانید پشتیبانی دریافت کنید. یک راه خوب این است که از قابله (مامای) خود بپرسید که چه چیزی می‌تواند به شما کمک کند و مثلاً برای مشاوره روانشناسی به چه کسی می‌توانید مراجعه کنید. پزشک زنان نیز می‌تواند برای پیدا کردن مراکز مشاورتی مناسب به شما کمک کند. شما با اين تجربه و احساسات خود تنها نيستید.

امروزه برخی از زنان، حتی در مواقعی که از نظر پزشکی ضروری نیست، سزارین می‌خواهند. یکی از دلایل اصلی این ترس است. به عنوان مثال، این نگرانی شامل این است که زایمان برای کودک خطرناک است و می‌تواند باعث آسیب دائمی شود. با این حال، سلامت او در هنگام زایمان به دقت تحت نظر است. اگر مشکلی ظاهر شود که می‌تواند برای کودک تهدید کننده باشد، باز پزشک معمولاً می‌تواند عمل سزارین را انجام دهد. ترس از درد یا آسیب نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. این ترس‌ها قابل درک هستند، زیرا زایمان یک وضعیت استثنایی فیزیکی و عاطفی است. با این حال، زایمان خود به خودی فرایندی است که بدن مادر و نوزاد به طور طبیعی برای آن آماده هستند. بسیاری از زنان باردار توانای خود را دست کم می‌گیرند و برای زایمان به خود اعتماد ندارند. اگر شما هم چنین ترسی دارید حتماً با قابله (ماما) یا پزشک زنان خود صحبت کنید. یک جلسه مشاوره در بیمارستان همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا روند زایمان را بهتر درک کنید و نگرانی‌های خود را به شیوه‌ای خاص مطرح کنید. پس، اگر هیچ دلیل پزشکی برای عمل سزارین وجود نداشته باشد، به طور کلی اعتقاد بر این است که زایمان خود به خودی سالم‌‌ترین راه برای شما و نوزادتان است. مهم است بدانید که هنوز هم می‌توانید تصمیم برای انجام عمل سزارین در طول زایمان بگیرید.

متأسفانه، هرکسی که امید به زایمان بدون درد و ایمن از طریق عمل سزارین دارد، اشتباه می‌کند. پس از همه، این مداخله یک عملیات جراحی بزرگ و پرخطر است. ممکن است خون‌ریزی، لخته خون، عفونت یا آسیب به مثانه یا روده رخ دهد. بدن در این فرآیند به طور دائم زخمی می‌شود. از جمله موارد دیگر، این می‌تواند منجر به چسبندگی و مشکلات بارداری بعدی شود. البته، شما بدین صورت می‌توانید خود را از درد زایمان نجات دهید. در عوض، بعد از سزارین، درد طولانی‌تری از برش شکم خواهید داشت. مادرانی که به طور خود به خودی زایمان کرده‌اند، معمولاً سریع‌تر دوباره روی پاهای خود برمی‌گردند و بنابراین بهتر از زنانی که عمل سزارین شده‌اند می‌توانند روی نوزاد خود تمرکز کنند. علاوه بر این، شما معمولاً باید بعد از عمل سزارین، به طور متوسط حدود یک هفته بیشتر در بیمارستان بمانید.

اگر قبلاً یک کودک را با عمل سزارین به دنیا آورده‌اید، این لزوماً به این معنی نیست که عمل سزارین برای هر زایمان بعدی نیز ضروری است. اگر بارداری دیگری دارید، بهتر است از پزشک یا قابله (مامای) خود در مورد اینکه چه نشانه‌ای موافق یا مخالف زایمان طبیعی یا سزارین دیگر در مورد شما وجود دارد، مشاوره بگیرید.