از سه ماهه دوم بارداری به بعد، معمولاً می‌توانید اولین حرکات کودک را در شکم خود احساس کنید. تقریباً تا هفته ۳۶ بارداری، کودک هنوز فضای کافی برای تغییر وضعیت خود دارد. پس از آن، با بزرگ شدن کودک و تنگتر شدن فضای شکم شما، تغییر دادن وضعیت دشوارتر می‌شود. اگر تا آن زمان کودک شما هنوز سرش پایین نیامده است، و بنابراین هنوز موقعیت صحیحی را برای تولد نگرفته است، به این حالت بریچ گفته می‌شود. در این حالت، سر کودک شما در بالا و باسن، پاها یا زانوهای او به سمت دهانه رحم، یعنی پایین است. اما این جای نگرانی نیست. از یک سو، گاهی اوقات می‌توان کودک را با کمک تکنیک‌های مخصوص چرخاند. از سوی دیگر، یک کودک در این وضعیت هنوز می‌تواند بدون سزارین متولد شود.

اگر پزشک یا قابله‌ (ماما) طی معاینه در هفته ۳۴ تا ۳۶ بارداری تشخیص دهد که کودک شما در وضعیت بریچ قرار دارد، راه‌های مختلفی برای پاسخگویی وجود دارد. یکی از تمریناتی، که می‌توانید زیر نظر قابله (ماما) انجام دهید به اصطلاح «پل هند» (Indische Brücke) نام دارد. درین تمرین با پاهای خمیده به پشت روی زمین دراز می‌کشید و لگن خود را بلند می‌کنید. اغلب وضعیت پشت (توخالی) شما در طول این تمرین می‌تواند باعث شود که کودک خودش وضعیت دیگری را به خود بگیرد. گزینه دیگر این است، که روی چهار پا بایستید و زانوها و دست‌ها را روی زمین بگذارید. این نیز اغلب باعث چرخش کودک می‌شود. روش‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند. بهتر است از قابله‌ (مامای) تان مشاوره بگیرید و از او بخواهید که نحوه انجام درست تمرینات را به شما نشان دهد. تحت هیچ شرایطی این تمرینات را به تنهایی انجام ندهید، فقط با مشورت قابله (ماما) یا پزشک خود انجام دهید.

اگر روش‌های ملایم برای چرخاندن زودهنگام کودک تا هفته ۳۷ بارداری جواب نداد، این گزینه وجود دارد که کودک خود را از بیرون بچرخانید. شما قطعاً باید این کار را فقط توسط یک پزشک با تجربه انجام دهید. از متخصص زنان و زایمان یا قابله (ماما) مشاوره بگیرید. آنها می‌توانند نام یک بیمارستان یا کلینیک سرپایی بارداری را به شما بگویند، که آنها تجربه زیادی در مورد این نوع چرخش داشته باشند. قبل از چرخش، دارویی به شما داده می‌شود تا از دردهای احتمالی که ممکن است در اثر درمان ایجاد شود، جلوگیری کند. علاوه بر این، پزشکان خود را آماده می‌کنند تا در صورت بروز عوارض ناشی از چرخاندن، بتوانند بلافاصله عمل سزارین را انجام دهند. هنگام چرخاندن، کودک شما وادار می‌شود با حرکات دقیق و هل دهنده بچرخد. درطی این فرآیند، ضربان قلب او با کاردیوتوکوگرافی (CTG) کنترل می‌شود. پس از انجام درمان، پزشکان با سونوگرافی بررسی می‌کنند که آیا چرخش موفقیت آمیز بوده است یا خیر.‌ در کمی بیش از نیمی از موارد موفقیت آمیز است. بیشتر اوقات شما یک شب برای تحت نظر بودن در بخش مربوطه می‌مانید. اگر ضربان قلب کودک شما در روز بعد خوب بود، می‌توانید دوباره به خانه بروید.

در بسیاری از موارد امکان تولد کودک به طور طبیعی از وضعیت بریچ وجود دارد. با این حال، زایمان اغلب بیشتر طول می‌کشد. در بسیاری از موارد، پزشکان از اپیدورال برای بی‌حسی موضعی استفاده می‌کنند. قابله‌ها (ماماها) و پزشکان معمولاً برای زایمان در وضعیت بریچ، زانو زدن و یا به طور دقیق‌تر حالت چهارزانو را توصیه می‌کنند. برای یک زایمان طبیعی از وضعیت بریچ، کودک شما نباید خیلی بزرگ و خیلی سنگین و لگن شما نباید خیلی تنگ باشد. علاوه بر این، اندازه کمر کودک نباید بسیار کوچکتر از اندازه سر او باشد. با کمک یک معاینه اولتراسوند، پزشکان سعی می‌کنند ارزیابی کنند که آیا سر نوزاد برای کانال زایمان مناسب است یا خیر. برخی از کلینیک‌ها در زمینه تولد بریچ تخصص دارند. دکتر و قابله (ماما) می‌تواند به شما بگوید اینها کدامند و آیا زایمان طبیعی در مورد شما توصیه می‌شود یا خیر. در واقع، شرایطی وجود دارد که در آن یک زایمان طبیعی دشوارتر از وضعیت بریچ است یا در آن توصیه می‌شود که زایمان با عمل سزارین انجام شود. به عنوان مثال، اگر رشد کودک به تأخیر بیفتد یا فرزند اول باشد، پزشکان اغلب با زایمان طبیعی در وضعیت بریچ مخالف هستند. اگر زایمان بدون عمل سزارین برای شما اهمیت ویژه‌ای دارد، می‌توانید قبل از زایمان نظر دوم را دریافت کنید. تصمیم همیشه متعلق به شما است.