در آلمان از هر ۱۰ کودک یک کودک زودرس به دنیا می‌آید. این بدان معناست که نوزاد در هفته ۳۷ بارداری یا قبل از تکمیل ۲۶۰ روز بارداری متولد می‌شود. نوزادان نارس به سه دسته تقسیم می‌شوند. نوزادان بسیار نارس کودکانی هستند که تا هفته ۲۷ بارداری متولد شده‌اند. نوزادان نارس بین هفته‌های ۲۸ تا ۳۱ متولد می‌شوند. نوزادان کمتر نارس ۳۲ تا ۳۷ هفته سن دارند.

دلایل زایمان زودرس اغلب مشخص نیست. این می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که جنین ضعیف رشد می‌کند. سن مادر نیز می‌تواند در برخی موارد نقش داشته باشد. زنان زیر ۱۸ سال و بالای ۳۵ سال بیشتر از بقیه زایمان زودرس دارند. زنان بسیار کم وزن یا اضافه وزن نیز به گروه خطر تعلق دارند. با این حال، علل بسیار واضح تر بیماری‌های مادر مانند دیابت، یعنی بیماری قند، عفونت‌ها، بیماری‌های واژن یا تومورهای رحم است. در صورت بروز فشار خون بالا در دوران بارداری، باید مراقبت‌های ویژه‌ای انجام شود. در صورت بروز درد در قسمت فوقانی شکم، سردردهای شدید، لرزش پلک و احتباس شدید آب نیز باید در اسرع وقت با مطب متخصص زنان و زایمان تماس بگیرید. این علائم می‌توانند نشان دهنده پره اکلامپسی باشد. این بیماری مسمومیت بارداری نیز نامیده می‌شود و در موارد شدید می‌تواند منجر به زایمان زودرس شود. انقباضات زودرس نیز باید فوراً توسط پزشک روشن شود و در چارچوب معاینات احتیاطی ذکر شود تا بتوان با زایمان زودرس احتمالی مقابله کرد. علاوه بر سلامت مادر و کودک، البته تأثیرات خارجی منفی نیز وجود دارد. اینها شامل استرس، سیگار کشیدن و مصرف الکل در دوران بارداری است.

اگر نوزاد قبل از ۲۸ بارداری متولد شود، اندام‌های او هنوز عملکرد ندارند. بنابراین نیاز به مراقبت‌های پزشکی شدید دارد. لذا در انکوباتور قرار داده می‌شود تا از نفوذ میکروب‌ها به خوبی محافظت شود. دمای آن تنظیم شده و تغذیه و تهویه می‌شود. تخت گرم‌کننده می‌تواند برای نوزاد نارس کافی باشد. اما خوب است بدانید که شانس زنده ماندن نوزادان نارس و شانس رشد سالم این کودکان در سال‌های اخیر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. کادر پزشکی تمام تلاش خود را خواهند کرد تا نوزاد در زندگی جدید خود بهترین شروع را داشته باشد. با این حال، برای بسیاری از والدین ، دیدن نوزاد کوچک که توسط تجهیزات پزشکی، پزشکان و پرستاران احاطه شده است، دشوار است. برخی از والدین از این صحنه می‌ترسند. لطفا برای داشتن چنین احساسی خودتان را سرزنش نکنید. با افرادی که به آنها اعتماد دارید صحبت کنید. شما باید تا جایی که می‌توانید خود را راحت کنید. سپس می‌توانید برای کودک بهتر باشید.

صدای شما و صدای بستگان در حال حاضر برای کودک از دوران بارداری آشنا است. می‌توانید از صدای خود برای تماس و پیوند عاطفی با نوزاد استفاده کنید و مثلاً چیزی به او بگویید. همچنین می‌توانید برای او چیزی بخوانید یا زمزمه کنید. نوزاد همچنین هنگامی که در دستگاه انکوباتور قرار دارد شما را درک می‌کند. تماس فیزیکی مستقیم برای مادر و کودک مفید است. در اصطلاح کانگورو نوزاد روی بالاتنه برهنه شما دراز کشیده است. فقط پوشک پوشیده است. برای کودک خوب است که دوباره ضربان قلب شما را بشنود و لمس پیوند بین شما را تقویت می‌کند. شریک زندگی شما نیز می‌تواند از این طریق با نوزاد ارتباط برقرار کند. هنگامی که نوزاد نارس هنوز در حال تهویه است، می‌توان از حالت کانگورو نیز استفاده کرد. نوزادان رسیده تر می‌توانند تغذیه با شیر مادر را تمرین کنند. این امر پیوند مادر و فرزند را نیز تقویت می‌کند. وقتی کودک شما هنوز خیلی کوچک است، می‌تواند از شیر مادر تغذیه کرده و بسیاری از مواد مغذی مهم موجود در آنرا جذب کند. برای این منظور، شیر پمپ شده از طریق لوله به کودک تغذیه می‌شود.

مهم‌ترین چیز این است که ابتدا با دقت راه خود را در موقعیت جدید پیدا کنید. این در درجه اول به رفاه شما و بهزیستی کودک مربوط می‌شود. اما موارد عملی زیادی نیز وجود دارد که باید تنظیم شوند. اگر فرزندان بزرگتری دارید، آنها ممکن است نیاز به مراقبت داشته باشند. در این صورت، می‌توانید گواهی پزشکی بگیرید تا بیمه خدمات درمانی هزینه کمک در امور خانه را بر عهده گیرد. اگر شغل دارید، باید به محل کار خود اطلاع دهید. شما باید گواهی‌نامه زایمان زودرس را که در کلینیک دریافت می‌کنید ارائه دهید. با داشتن نوزاد نارس، حمایت از بارداری (Mutterschutz) شما نیز به تعویق می‌افتد یا تمدید می‌شود.