این که انسان چقدر در طول زندگی احساس امنیت کند، بستگی به تجربیات دوران کودکی او دارد. به همین دلیل، مهم است که ارتباط بین نوزاد و افرادی که از او مراقبت می‌کنند، از همان ابتدا خوب باشد. فرزندتان می‌تواند، حتی پیش از تولد، صدای شما را بشنود. بنابراین می‌توانید، حتی در دوران بارداری، با او صحبت کنید. در صورت امکان، شما و نوزادتان باید بلافاصله پس از تولد، به قدر کافی با هم تماس پوستی داشته باشید. سپس زمان زیادی را صرف این کنید که نوزادتان را خوب بشناسید. وقتی پیام‌های کودک را دریافت و درک می‌کنید، او متوجه می‌شود. مهم است بدانیم که گاهی تحمل صدای گریه نوزاد سخت است. به خودتان استراحت بدهید تا سطح توان و تحملتان به حالت عادی برگردد. در طول این استراحت، سایرین نیز فرصتی به دست می‌آورند که کودک شما را بشناسند و پیوندی عاطفی با او برقرار کنند.

از هفته ۲۳ بارداری، شنوایی نوزاد متولد نشده آنقدر تکامل یافته که می‌تواند صدای شما و همسرتان را بشنود. بعدها صدای شخص شما و یا صدای هر دوی شما را تشخیص می‌دهد و پس از آن بهتر آرامش می‌گیرد. از صحبت کردن با فرزندتان لذت ببرید. با این کار، بستر یک ارتباط قابل‌اعتماد را فراهم می‌کنید.

ممکن است قبلاً با اصطلاح «پیوند عاطفی» برخورد کرده باشید. مقصود روانشناسان از این اصطلاح، برقراری ارتباط عاطفی میان کودک و مراقبان اوست. نخستین دقایق پس از زایمان اهمیت بسزایی دارند. پس از یک زایمان طبیعی، می‌توانید کودک برهنه خود را بلافاصله در آغوش گرفته و روی پوست سینه خود قرار دهید. سپس می‌توانید یکدیگر را حس کنید، بو کنید و بشنوید. این تجربه، باعث آرامش و خوشحالی مادر و کودک می‌شود. اما اگر این اولین ارتباط با کودک به تاخیر افتاد، نگران نباشید. ممکن است این مورد پیش بیاید که شما یا نوزادتان بلافاصله پس از تولد نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشته باشید. برقراری ارتباط بین مادر و کودک مختص لحظه خاصی نیست. از آنجایی که این دو غالباً و قلباً نزدیک یکدیگرند، حس آرامش رفته رفته پدید می‌آید.

فرزند دلبندتان نمی‌تواند به تنهایی نیازهای اولیه خود را برآورده کند. این نورسیده به کمک تو و شاید کمک دیگر مراقبان خود نیاز دارد. او برای بدست آوردن حس نزدیکی، شیر خوردن، احساس گرما و حس امنیت به شما نیاز دارد. اگر به چیزی احتیاج داشته باشد، بیشتر با صدای بلند گریه می‌کند تا توجه شما را به خودش جلب نماید. یا اینکه «بَل بَل» می‌کند و یا صداهای دیگری در می‌آورد. بیشتر مادران و زوج‌ها به راحتی با فرزند خود سازگار می‌شوند. آنها نوزاد خود را آرام می‌کنند، به او شیر می‌دهند، گرم می‌کنند و یا او را در آغوش می‌گیرند. اگر پیام‌های فرزندتان را درست متوجه نشدید، اتفاق بدی نیافتاده است. هیچ کس کامل و عاری از اشتباه نیست. نکته اصلی این است که آماده کمک به فرزندتان باشید. اگر نوزاد بداند که می‌تواند به افراد دور و برش تکیه کند، خودش از پسِ مشکلات کوچک برخواهد آمد.

برخی از مادران از تولد نوزادشان خوشحال نمی شوند. برای آن‌ها سخت است که به سمت فرزند نورسیده خود رو کنند. این دسته از مادران خجالت می‌کشند و می‌ترسند که در مورد وضعیت خود صحبت کنند. اگر شما هم چنین حالی دارید، باید بدانید که زنان دیگر نیز چنین احساساتی دارند. بُروز بَدخُلقی بعد از زایمان و افسردگی پس از زایمان امری غیرعادی نیست. این عوارض را می‌توان به‌خوبی درمان کرد. پس از آن که این عوارض خفیف‌تر شد، مادر و کودک دوباره می‌توانند با هم ارتباط بگیرند. با افرادی که به آنها اعتماد دارید، صحبت نموده یا از قابله (ماما) خود درخواست کمک و مشاوره کنید. مراکز ملی پشتیبانی اولیه (Frühen Hilfen) نیز می‌تواند در محل اقامتتان یا منطقه‌ای که هستید، از شما حمایت کند و به شما کمک کند تا با فرزندتان ارتباط خوبی بگیرید.