موقعیت های مختلفی وجود دارد که در آن زنان اجازه ندارند در دوران بارداری یا بعد از زایمان به اندازه قبل از بارداری کار کنند. دلیل این امر شرایط کاری است که با بهزستی بارداری و زایمان سازگار نباشد و به همین دلیل منجر به ممنوعیت اشتغال می‌شود. این ممنوعیت‌ها توسط قانون تنظیم شده است و برای حفاظت از شما و کودک‌تان در نظر گرفته شده‌اند. علاوه بر این، مرخصی بیماری توسط پزشکان وجود دارد. نوع ممنوعیت یا مرخصی بیماری بستگی به وضعیت دارد. ممنوعیت اشتغال شامل تمام زنان باردار در دوره‌های مرخصی زایمان در شش هفته قبل از زایمان و در هشت هفته پس از آن می‌شود. اما در دوره مرخصی زایمان قبل از زایمان ممنوعیت مطلق نیست. اگر می‌خواهید، باز هم می‌توانید در این مدت کار کنید. از سوی دیگر، پس از زایمان، این امر در هیچ شرایطی مجاز نیست. اگر کودک شما قبل از هفته ۳۷ بارداری یا با یک بیماری به دنیا آمده باشد، ممنوعیت اشتغال به دوازده هفته پس از زایمان تمدید می‌شود.

کارفرمای شما از نظر قانونی ملزم است ارزیابی خطرات عمومی را برای تمام محیط‌های کاری شرکت انجام دهد. چنین ارزیابی باید احتمال باردار بودن یا شیردهی یک کارمند را نیز در نظر بگیرد. اطلاعات بیشتر در مورد ارزیابی خطرات از بیمه حوادث قانونی آلمان (DGUV) و دفتر نظارت بر تجارت در ایالت فدرال مربوطه در دسترس است. اگر شما به کارفرمای خود از بارداری خود اطلاع داده‌اید، او باید ارزیابی خطرات از محل کار تانرا برای شما شخصا آماده کند. باید نشان دهد که آیا خطرات بهداشتی برای شما و کودک‌تان در حین بارداری و بعد از آن و اگر چنین است، کدام یک وجود دارد. اگر خطری وجود داشته باشد، شرایط کاری باید دوباره طراحی شود یا مافوق‌های شما باید محل کار دیگر و بی‌ضرر را به شما ارائه دهند. اگر این امکان وجود ندارد، آنها باید شما را به طور کامل، از کار آزاد کنند.

برای زنان باردار ممنوعیت اشتغال عمومی، برای اشتغال در محیط‌‌های کاری با کار فیزیکی سنگین وجود دارد. همین امر در صورتی نیز صدق می‌کند که در محل کار خود در معرض مواد خطرناک، گرما، سرما، رطوبت، گرد و غبار، گازها، بخارات ارتعاش و نویز یا تشعشعات قرار داشته باشید. در چنین حالتی کارفرمای شما باید سعی کند شغل دیگری را به شما پیشنهاد دهد که در آن خطری برای‌تان وجود نداشته باشد. اگر این امکان وجود ندارد، او باید به اصطلاح ممنوعیت اشتغال شرکت را برای شما اعلام کند و این موضوع را به دفتر نظارتی اطلاع دهد. برای زنان شیرده نیز ممنوعیت‌های اشتغال کاری عمومی مشابهی وجود دارد.

همچنین ممکن است علل خطری وجود داشته باشد که تحت پوشش ممنوعیت‌های اشتغال عمومی زایمان یا ایمنی شغلی قرار نگیرند. در چنین حالتی پزشک شما باید تصمیم بگیرد که آیا ممنوعیت اشتغال پزشکی فردی برای شما لازم است یا خیر. حتی اگر احساس ناراحتی می‌کنید و این تصور را داشته باشید که عوارض شما مربوط به محیط کار است، می‌توان ممنوعیت اشتغال فردی را اعلام کرد. درستی این مورد، باید توسط یک پزشک مشخص شود. گواهی پزشکی ممکن است حاوی ممنوعیت کامل اشتغال باشد. با این حال، این ممنوعیت همچنین می‌تواند موقت یا مدت محدود باشد یا فقط به وظایف خاصی مربوط شود. اگر کارفرمای شما هیچ ارزیابی خطرات را برای محل کار شما آماده نکرده باشد یا اطلاعاتی در مورد اینکه ارزیابی خطرات چه شکلی است، به شما ارائه نمی‌دهد، ممنوعیت موقت اشتغال به طور خودکار اعمال می‌شود. این تا زمانی معتبر است، که کارفرمای شما تمام شرایط مورد نیاز قانون را برآورده نکرده باشد.

پزشکان همچنین می‌توانند در صورتی که خطراتی برای بارداری شما یا کودک‌تان به دلایل پزشکی وجود داشته باشد، ممنوعیت اشتغال فردی و پزشکی صادر کنند. دلیل این امر به عنوان مثال می‌تواند این باشد که عوارضی رخ داده است یا اینکه زایمان زودرس یا زایمان چند قلویی پیش‌بینی می‌شود. گواهی ممنوعیت اشتغال توسط همه پزشکان قابل صدور است. لازم نیست از متخصص زنان و زایمان باشد. با این حال، یک قابله (ماما) نمی‌تواند گواهی‌نامه را صادر کند. در صورت داشتن ممنوعیت اشتغال، باید به کارفرمای خود اطلاع دهید. برای این کار، بهتر است گواهی تایید ممنوعیت را به آنها ارائه دهید. حتی پس از زایمان نیز می‌توان ممنوعیت کار فردی را به دلایل پزشکی اعمال کرد. به عنوان مثال، اگر از شما خواسته شود کاری انجام دهید که بیش از توانایی شماست و هنوز به طور کامل بهبود نیافته‌اید.

ممنوعیت‌های اشتغال عمومی و فردی حفاظت از کار و بارداری برای جلوگیری از خطر احتمالی برای مادر و کودک در نظر گرفته شده است و همیشه با وضعیت محل کار مرتبط است. بنابراین سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که محل کار و سختی کار، چه تاثیری بر بارداری و مادری دارد. این باید از علائمی که منجر به تشخیص پزشکی و تعیین ناتوانی در کار می‌شود متمایز شود. این امر همیشه نفوذ می‌شود در صورتی که پزشک شما وقوع یک بیماری را که ناشی از بارداری نبود تشخیص دهد و اگر این بیماری منجر به این شود که شما دیگر قادر به انجام کار خاص خود نیستید. در این صورت حقوق شما در طول شش هفته اول بیماری همچنان به صورت عادی پرداخت خواهد شد. پس از آن، بیمه درمانی باید به شما کمک‌هزینه بیماری پرداخت کند.