خواب سالم نوزاد

در واقع، تولد یک کودک برای والدین به اندازه کافی هیجان انگیز است. حتی در چند ماه اول پس از آن، هنوز خطری جان نوزاد شما را تهدید می‌کند که می‌توانید با چند اقدام ساده اما مهم او را در برابر آن محافظت کنید.

گاهی اوقات یک کودک سالم که قبلاً سالم بود، بدون هیچ توضیحی در تخت خواب خود، به طور کاملاً غیر منتظره می‌میرد. سپس پزشکان از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) صحبت می‌کنند. خوشبختانه چنین اتفاق بد به ندرت رخ می‌دهد. تخمین زده می‌شود که در آلمان دو کودک از هر ده هزار کودک به این روش می‌میرند. یعنی حدود ۱۳۰ نوزاد در سال. در بیشتر موارد، این اتفاق در شش ماه اول پس از زایمان و بیشتر در شب نسبت به چرت زدن بعد از ظهر رخ می‌دهد. هنوز مشخص نیست که چه چیزی منجر به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد می‌شود. فرض بر این است که چندین عامل معمولاً با هم ترکیب می‌شوند. به عنوان مثال، یک استعداد ارثی نامطلوب همراه با عفونت حاد و محیطی که افراد در آن سیگار می‌کشند. والدین می‌توانند کارهای زیادی برای کاهش خطر انجام دهند. مهمتر از همه ، کودک شما می‌تواند با خیال راحت بخوابد.

در اولین سال زندگی، همیشه باید نوزاد را به پشت بخوابانید، نه به شکم و نه به پهلو. اگر نوزاد شما فقط می‌تواند روی شکم بخوابد، پس از خوابیدن او را به پشت برگردانید. بسیاری از کودکان به مرور زمان یاد می‌گیرند که به پشت بخوابند. کافی است هر چند روز یکبار دوباره امتحان کنید تا ببینید به پشت نخوابد.

امن‌ترین راه برای ایمن نگه داشتن نوزاد، کیسه خواب است. اگر از پتو استفاده می‌کنید، این خطر وجود دارد که سر نوزاد پوشانده شود و نتواند به درستی نفس بکشد. البته، کیسه خواب باید مناسب باشد. یقه نباید بزرگتر از سر نوزاد باشد. در غیر این صورت، سر می‌تواند به داخل یقه بلغزد و نوزاد نتواند به خوبی نفس بکشد. کیسه خواب نیز نباید خیلی پهن باشد تا نوزاد در آن گیر نکند. همچنین باید حدود ۱۵ سانتیمتر از بدن کودک بلندتر باشد تا بتواند دست و پا بزند.

ناراحت کننده به نظر می‌رسد، اما تخت خواب کودک شما باید تا حد ممکن خالی باشد. بنابراین نباید بالش، اسباب بازی‌ مخملی، کوسن‌ خز یا چوکات مخملی اضافی در تخت خواب وجود داشته باشد. تشک باید تا حد امکان سفت و نفوذ پذیر هوا باشد.

بگذارید کودک شما با شما در یک اتاق بخوابد، اما در تختخواب مخصوص خودش. بهتر است تمام سال اول زندگی یا حداقل سه ماه اول زندگی در آنجا بخوابد. این امر نه تنها شیر دادن به نوزاد را در شب برای شما آسان می‌کند. همچنین اگر کودک شما به کمک فوری نیاز داشت، می‌توانید سریعتر واکنش نشان دهید.

نوزادان هوای خنک را دوست دارند. بهترین دمای اتاق برای خواب ۱۸ درجه سانتیگراد است. گرمای زیاد برای نوزاد شما خطرناک است. بنابراین، هرگز نباید تختخواب او را زیر نور آفتاب یا در کنار شوفاژ قرار دهید. حتی اگر کودک شما بیمار است، برای خواب به کلاه یا لباس گرم احتیاج ندارد. پوشک و لباس خواب کافی است. برای تشخیص اینکه آیا نوزاد شما خیلی گرم است یا نه، بهتر است بین تیغه‌های شانه او را لمس کنید. اگر عرق می‌کند، لباس‌اش را کم کنید، حتی اگر خواب باشد.

سیگار کشیدن در دوران بارداری، همچنان پس از تولد نیز به کودک شما آسیب می‌رساند. همچنین خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را افزایش می‌دهد. بنابراین در اولین سال زندگی، باید مطمئن شوید که کودک در معرض دود قرار ندارد. این امر به ویژه در مورد اتاقی که در آن خوابیده است صادق است.

ایده آل این است، شما کودک خود را در شش ماه اول و حتی بهتر است در سال اول به طور کامل از شیر خود تغذیه کنید. به این ترتیب، نوزاد نه تنها بهترین تغذیه ممکن را دریافت می‌کند، بلکه آنتی بادی‌های ارزشمندی را نیز دریافت می‌کند که از سندرم مرگ ناگهانی نوزاد جلوگیری می‌کنند.

این که کودک شما باید با پستانک بخوابد یا بدون آن، بستگی به خواسته او دارد. فقط می‌توانید به او پستانک بدهید تا بخوابد. اگر قبول کند خوب است. اگر قبول نکند، نیز اشکالی ندارد. به هیچ وجه نباید او را مجبور کنید. لازم نیست نگران باشید که پستانک، می‌تواند شیردهی را در هنگام خواب مشکل‌تر یا خطرناک‌تر کند.

اگر سن کودک شما کمتر از سه ماه است و تب دارد، باید فوراً به پزشک متخصص کودکان مراجعه کنید. اگر او بیش از سه ماه سن دارد، در صورتی که بیش از سه روز تب یا آبریزش بینی داشته باشد، به پزشک مراجعه کنید. این امر در صورتی که نوزاد شما اطراف دهان یا تمام صورتش آبی شود نیز صدق می‌کند. اگر در طول خواب بطور غیرمعمول زیاد عرق می‌کند، مکرر استفراغ می‌کند، دچار خفگی می‌شود یا در قورت دادن و نوشیدن مشکل دارد، حتماً در پی مشاوره و کمک باشید. اگر به طور آشکار لکه‌های بر روی پوست وجود دارد یا به طور قابل توجهی جیغ می‌کشد که نمی‌توانید او را آرام کنید، عین مورد صدق می‌کند. در صورت بروز چنین ناهنجاری‌هایی، بهتر است مستقیماً با قابله (ماما) یا متخصص اطفال تماس بگیرید.