سقط جنین یا زایمان خاموش

وقتی بارداری با مرگ نوزاد به پایان می‌رسد، برای افراد متاثر یک تجربه وحشتناک است. برای پردازش این رویداد به زمان نیاز دارید. در مورد احساسات خود با افراد مورد اعتمادتان صحبت کنید یا با افرادی که می‌توانند به شما از نظر تخصصی کمک کنند در تماس باشید. مهمتر از همه، باید بدانید که در این تجربه وحشتناک تنها نیستید.

صحبت از سقط جنین زمانی به میان می‌آید که وزن کودک متوفی کمتر از ۵۰۰ گرم باشد. می‌تواند با خونریزی شدید و درد تشنجی همراه باشد. با این حال، ممکن است که پزشک یا قابله (ماما) طی معاینه احتیاطی تشخیص دهد که کودک هیچ نشانه‌ای از زنده بودن ندارد. اگر کودک در رحم بمیرد، ممکن است به شما توصیه شود که کورتاژ کنند. معمولاً مجبور نیستید فوراً تحت این روش قرار بگیرید. مهم است که از فرزند خود خداحافظی کنید و به خود اجازه دهید که غمگین شوید.

تقریباً از هر سه زن یک نفر در طول زندگی خود سقط جنین را تجربه می‌کند. با این حال، اغلب این مورد قابل توجه قرار نمی‌گیرد زیرا بارداری هنوز ثابت نشده است. بیشترین سقط جنین در دوازده هفته اول بارداری اتفاق می‌افتد. به سقط جنین که در بین هفته دوازدهم و بیست و چهارم بارداری اتفاق می‌افتد، سقط دیر هنگام گفته می‌شود.

وقتی کودک پس از هفته بیست و چهارم بارداری مرده متولد می‌شود، به آن سقط جنین نمی‌گویند، بلکه زایمان خاموش یا مرده زایی نامیده می‌شود. این امر در مورد تمام کودکانی که دارای وزن بیش از ۵۰۰ گرم استند، صدق می‌کند. بیشتر اوقات، پزشک یا قابله (ماما) در جریان معاینه احتیاطی در می‌یابد که کودک در رحم مادرش فوت کرده است. پس از آن زن باردار و نزدیکانش چند روز فرصت دارند تا با کودک خداحافظی کنند. پس از آن، کودک به دنیا آورده می‌شود. بسیاری از زنان ابتدا خواهان انجام سزارین هستند. با این حال، بیشتر اوقات توصیه می‌شود که کودک به طور طبیعی به دنیا آورده شود. تجربه نشان می‌دهد که اگر زنان قدم به قدم از کودک خود دست بردار شوند، بهتر می‌توانند با از دست دادن کودک کنار بیایند. بسیاری از مادران و نزدیکان آنها پس از تولد، کودک را در آغوش خود گرفته و به او نام می‌گذارند.

اگر کودک خود را به دلیل سقط جنین از دست داده‌اید، اگر بخواهید می‌توانید او را دفن کنید. اما اجباری برای این کار وجود ندارد. بسیاری از کلینیک‌ها، برای کودکانی که در دوران جنین می‌میرند یک قبر مشترک فراهم می‌کنند. اما اوضاع در مورد زایمان خاموش یا مرده‌زایی، متفاوت است. پس از آن کودک باید در اداره شهر، ثبت شود و والدین وظیفه دارند نوزاد متوفی را به خاک بسپارند.

برای اکثر زنان، کنار آمدن با مرگ نوزادشان بسیار دشوار است. آنها فکر می‌کنند کار اشتباهی انجام داده‌اند یا احساس می‌کنند مشکلی در آنها وجود دارد. در مورد احساسات‌ خود با افراد مورد اعتمادتان صحبت کنید. همسرتان را نیز درین مورد دخیل نمایید. او نیز کودک‌اش را از دست داده و باید با غم و اندوه مشترک خود و شما مقابله کند. تدویر یک مراسم جهت خداحافظی از فرزند فوت شده‌ تان، برای شما مفید خواهد بود. برای نوزادی که درگذشته است می‌توانید نامه‌ای بنویسید، یا می‌توانید یک زیور بخرید که یادگار کودک شما باشد.

برای بسیاری از خانم‌ها، مهم است که با یک متخصص در مورد از دست دادن فرزندشان صحبت کنند. می‌توانید از قابله (ماما) خود کمک بخواهید یا می‌توانید با یک مرکز مشاوره در منطقه خود تماس بگیرید. برای برخی از زنان یا زوج‌ها خوب است که با افراد آسیب‌دیده که تجربه مشابهی دارند در یک گروه خودیاری صحبت کنند. اگر نمی‌توانید از پریشانی ذهنی رهایی یابید با یک روان‌درمانگر تماس بگیرید.