تنفس در هنگام زایمان

حتی قبل از زایمان، می‌توانید در کلاس‌های آمادگی زایمان بیاموزید که چگونه می‌توانید با کمک تکنیک‌های تنفسی خاص، کار را برای خود راحت کنید. همچنین با مراحل زایمان و نحوه تنش و شل شدن عضلات مختلف بدن که برای زایمان مهم هستند، آشنا خواهید شد. به این ترتیب می‌توانید بر درد تأثیر بگذارید. این دانش بسیار مفید است و در هنگام زایمان به شما اطمینان بیشتری می‌دهد. بهتر است زودتر برای چنین دوره‌ای ثبت نام کنید. اکثر شرکت‌های بیمه درمانی هزینه‌های این خدمات را برای تعداد ساعات مشخص تأمین می‌کنند. بسیاری از شرکت‌های بیمه حتی هزینه دوره را برای شخص همراه که بعداً در طول زایمان شما را کمک می‌کند، می‌ پردازند.  

زایمان فشار زیاد روی بدن شماست. اغلب بدن با تغییر تنفس به آن واکنش نشان می‌دهد. بسیاری از زنان به دلیل درد، خیلی سریع نفس می‌کشند یا نفس خود را حبس می‌کنند. هر دو می‌تواند منجر به گرفتگی شود زیرا اکسیژن بسیار کمی به خون شما می‌رسد. حتی می‌تواند زایمان را به تاخیر بیندازد. تکنیک‌های تنفسی که در کلاس آمادگی زایمان می‌آموزید به شما در آرامش، تنظیم درد و دریافت اکسیژن کافی کمک می‌کند. اگر بر تنفس خود تمرکز کنید، هوشیارتر خواهید بود و درد برای تان بیشتر قابل تحمل خواهد بود. این امر همچنین ترس‌های احتمالی را کاهش می‌دهد. قابله (ماما) و پزشک به شما کمک می‌کند تا به درستی نفس بکشید.

مرحله اول در روند زایمان با انقباضات اولیه آغاز می‌شود. اساساً، شما باید تا حد ممکن به طور یکنواخت و با آرامش از طریق بینی و از طریق دهان خود نفس بکشید. هنگامی که احساس می‌کنید یک انقباض در حال آمدن است، قبل از نفس گرفتن عمیق، ابتدا نفس خود را بیرون دهید. در حین زایمان، خوب است که عمیق و در شکم نفس بکشید. این کار تمام ریه‌های شما را با هوا پر می‌کند. سپس به آرامی از طریق دهان کمی نفس را بیرون دهید. در بین انقباضات، باید تا آنجا که ممکن است آرام و یکنواخت نفس بکشید. این امر در مورد همه انقباضات تا انقباضات شدید در مرحله خروج نوزاد صادق است. در گذشته به مادران باردار توصیه می‌شد که نفس نفس بزنند. امروز دیگر این توصیه نمی‌شود. در عوض، بهتر است در حین نفس کشیدن به مدت طولانی "آه" یا "اوه" بگویید. همیشه باید نفس کشیدن تان طولانی تر نسبت به نفس گرفتن باشد.

در پایان مرحله خروج نوزاد، انقباضات شدید شروع می‌شوند. این انقباضات گاهی شدیدتر هستند، اما کمی نامنظم تر از انقباضات قبلی هستند. وقتی دهانه رحم باز است و سر نوزاد روی کف لگن است، انقباضات شروع می‌شوند. مطمئن شوید که قبل از انقباض نفس عمیق می‌کشید. هنگامی که به آرامی نفس می‌کشید، کودک را همزمان روی کف لگن و از طریق خروجی واژن فشار دهید. اگر این کار به آرامش شما کمک نمی‌کند، می‌توانید در حین زایمان نفس‌های کوتاه تر و سریع تری بکشید. به خصوص هنگام نفس کشیدن، اکنون می‌توانید برای مدت کوتاهی هوا را پف کنید. این تنفس شامل فشار دادن پنج تا هفت ثانیه پس از یک دم عمیق هنگام بازدم است. سپس بقیه هوا را بیرون می‌دهید. ماهیچه‌های شکم شما سفت شده و با هوا نیز کودک را به بیرون هل می‌دهید. می‌توانید این عمل را دو تا چهار بار در طول انقباض تکرار کنید. بسیاری از زنان گزارش می‌دهند که صداهای خفیف یا ناله هنگام انجام این کار به آنها کمک کرده است. در بین انقباضات، سعی کنید تا آنجا که ممکن است آرام باشید و تنفس خود را به طور یکنواخت ادامه دهید. در این مرحله از زایمان، بدن مواد پیام‌رسان زیادی آزاد می‌کند. به همین دلیل است که برخی از زنان می‌گویند که در مرحله خروج نوزاد درد کمتری نسبت به سایر مراحل زایمان تجربه کرده‌اند.