تغذیه کودک

اشتهای کودک همیشه یکسان نیست. در دوازده ماه اول زندگی، اشتهای نوزاد دائماً تغییر می‌کند. از این گذشته، هر کودکی متفاوت است. در سه تا چهار هفته اول پس از تولد، با نوزاد خود و نیازهای او آشنا می‌شوید. با سپری شدن این مدت، بسیار راحت‌تر، پیام‌ها و اشارات او را تشخیص خواهید داد. بعد از آن، شیردهی آنقدر برای شما عادی می‌شود که دیگر اصلاً لازم نیست زیاد به آن فکر کنید. بهتر است از کسی که تجربه زیادی در مورد شیردهی در چند هفته اول دارد، کمک بگیرید.

اگر به کودک خود شیر نمی‌دهید یا از شیر خود به مقدار کم به او شیر می‌دهید، جایگزین آن شیرخشک از سوپرمارکت یا مغازه (Drogerie) است. شما می‌توانید محصولات مختلف را به صورت غذای آماده بطری یا به صورت پودر شیر دریافت کنید. انواع مختلفی از شیر خشک وجود دارد. آنها تقریباً به دو دسته شیر اولیه (Anfangsmilch) و شیر پیگیری (Folgemilch) تقسیم می‌شوند. شیر اولیه (Anfangsmilch) که نسبت به سایر فرآورده‌های شیر برای نوزادان، شباهت بیشتری به شیر مادر دارد، به‌نام Pre-Milch یا با شماره ۱ در داروخانه موجود است. شیر نوزاد را همیشه با رعایت دستورالعمل‌های روی قوطی آن، به‌صورت تازه تهیه کنید. اگر کودک خود را علاوه بر شیردهی از شیرخشک تغذیه می‌کنید، ابتدا پستان خود و سپس شیشه شیر را به او بدهید. تمام محصولات شیر ​​خشک که در داروخانه‌ها، مغازه‌ها و سوپرمارکت‌ها تهیه می‌کنید، صرف نظر از ارزان یا گران بودن، طبق استانداردهای سختگیرانه بررسی می‌شوند.

غذای مکمل، غذایی است که کودک شما علاوه بر شیر مادر یا شیرخشک دریافت می‌کند. نهایتاً از هفته هفدهم می‌توانید به کودکتان غذای مکمل به شکل پوره یا فرنی بدهید. البته می‌توانید غذای مکمل را دیرتر نیز شروع کنید. تا هفت ماهگی، کودک شما اصلاً به غذای مکمل زیادی نیاز ندارد. اطلاعات سنی که روی بسته‌بندی غذای آماده نوزادان درج شده، زودترین زمانی را که می‌توان از آن محصول به نوزاد داد، نشان می‌دهد. این اطلاعات دلیلی برای مجبور کردن کودک به غذا خوردن از سن ذکر شده نیست. اساساً در طول سال اول زندگی نوزاد، شیر، غذای اصلی او را تشکیل می‌دهد. بنابراین به کودک خود فرصت دهید تا با آرامش به غذا خوردن عادت کند.